O autorze strony (życiorys naukowy)

Marek Blaza urodził się 7 lutego 1970 r. w Chorzowie, w województwie śląskim. Wykształcenie podstawowe uzyskał w Szkole Podstawowej nr 7 w Świętochłowicach, a średnie w I Liceum Ogólnokształcącym w tymże mieście.

W 1989 roku złożył maturę i 18 sierpnia tegoż roku wstąpił do nowicjatu Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego w Starej Wsi koło Brzozowa (woj. podkarpackie), gdzie po jego zakończeniu, 20 sierpnia 1991 r., złożył śluby wieczyste proste.

W latach 1991-1994 studiował filozofię na Wydziale Filozoficznym Towarzystwa Jezusowego w Krakowie (obecnie: Wyższa Szkoła Filozoficzno-Pedagogiczna „Ignatianum” w Krakowie), gdzie uzyskał licencjat zawodowy z filozofii na podstawie pracy zatytułowanej „Teologia apofatyczna wschodnich Ojców Kościoła”, napisanej pod kierunkiem o. prof. dra hab. Stanisława Ziemiańskiego SJ.

W latach 1994-1996 odbywał praktykę duszpasterską (tzw. magisterkę), w ramach której pracował w jezuickiej szkole Belvedere College w Dublinie (Irlandia) m.in. jako nauczyciel filozofii, języka rosyjskiego, łaciny i kaligrafii.

W latach 1996-1999 studiował teologię na Papieskim Wydziale Teologicznym, sekcji św. Andrzeja Boboli „Bobolanum” w Warszawie. 17 maja 1999 r. przyjął święcenia diakonatu, a 14 czerwca tegoż roku uzyskał tytuł magistra teologii na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem o. dra Tomasza Ludwisiaka SJ pt. „Eucharystia w oficjalnych dokumentach Międzynarodowej Komisji Mieszanej do dialogu teologicznego między Kościołem rzymskokatolickim i Kościołem prawosławnym w latach 1982-1993”.

W październiku 1999 roku rozpoczął studia doktoranckie w Instytucie Ekumenicznym KUL. 29 czerwca 2000 r. w Czechowicach-Dziedzicach (woj. śląskie) przyjął święcenia kapłańskie. 7 czerwca 2001 r. zdał egzamin licencjacki (tzw. licencjat kościelny) z teologii ekumenicznej na KUL.
Po zdaniu tegoż egzaminu podjął pracę jako wykładowca teologii ekumenicznej na Katolickim Uniwersytecie Ukraińskim we Lwowie oraz jako asystent na Katedrze Teologii Systematycznej i Ekumenicznej na Papieskim Wydziale Teologicznym, sekcja św. Andrzeja Boboli „Bobolanum” w Warszawie.

W latach 1997-2003 opublikowałem szereg artykułów poruszających zagadnienia ekumeniczne. Większość z nich koncentruje się na tematyce związanej z teologią, liturgią i duchowością wschodniego chrześcijaństwa. Pierwszy artykuł został opublikowany w kwietniu 1997 r. w „Przeglądzie Powszechnym” pt.: „O świętowaniu Wielkanocy w Kościele prawosławnym”. W 2001 roku tenże artykuł ukazał się w tłumaczeniu węgierskim w czasopiśmie „Vigilia”. W „Przeglądzie Powszechnym” ukazało się ponadto 10 kolejnych artykułów, m.in.: „Wszyscy jesteśmy ludem Eucharystii”, „Kapłaństwo w Kościołach wschodnich”, „Jest jeden Bóg, bo jest jeden Ojciec”, „Sakrament królewskiego kapłaństwa”, „W poszukiwaniu wzajemnego uznania Eucharystii i święceń”, „Kiedy nastąpiła Wielka Schizma?”, „’To czyńcie na moją pamiątkę’. Ale jak?”. Artykuł ze stycznia 2000 roku pt. „Terytoria kanoniczne. Zagrożenie czy szansa dla jedności?” został przetłumaczony na język rosyjski i ukazał się w czasopiśmie naukowym pt. „Đĺëčăč˙ č ďđŕâî. Číôîđěŕöčîííî-ŕíŕëčňč÷ĺńęčé ćóđíŕë” w 2002 roku.

W latach 1998-2002 w „Przeglądzie Powszechnym” był odpowiedzialny za redagowanie stałej rubryki pt. „Z życia Kościoła”.

Ponadto w latach 2002-2003 opublikował dwa artykuły w naukowym czasopiśmie „Studia Bobolanum”: „Proklamacja Słowa Bożego w bizantyjskiej tradycji liturgicznej” oraz „Dogmatyczne i praktyczne znaczenie Liturgii Uprzednio Poświęconych Darów (Missa Praesanctificatorum)”. W 2002 roku napisał także sprawozdanie do „Roczników Teologicznych KUL” pt. „Uroczystość nadania doktoratu honoris causa Wielce Błogosławionemu Teoktystowi, Patriarsze Całej Rumunii, Arcybiskupowi Bukaresztu i Metropolicie Muntenii i Dobrudży”. Ponadto kilka publikacji zostało umieszczonych na stronach internetowych, w tym niektóre artykuły opublikowane wcześniej w "Przglądzie Powszechnym" i "Życiu Duchowym".

W marcu 2000 roku jako student Instytutu Ekumenicznego KUL brał udział w seminarium naukowym w Instytucie Ekumenicznym w Bossey, w Celigny koło Genewy pt. „Ecumenical leadership: Patterns and Possibilities in the 21st Century”. W maju 2002 roku w Jassach (Rumunia) brał udział w sesji naukowej zorganizowanej przez Uniwersytet w Jassach i Jezuickie Centrum Kulturalne „Xaverianum” pt. „Misterium słowa: wpływy łacińskie i słowiańskie na język rumuński” („Misterul cuvântului: influenţe latine şi slave în limba română”), gdzie wygłosił referat pt. „Wpływ języka staro-cerkiewno-słowiańskiego na język rumuński na podstawie tekstu Boskiej Liturgii św. Jana Chryzostoma i Mszału Rzymskiego” („Influenţa limbii paleo-slave asupra limbii române pe baza textului Liturghiei Sfântului Ioan Gură de Aur şi Liturghierului Roman”).

4 czerwca 2004 roku na Wydziale Teologii KUL obronił pracę doktorską pt. "Sakramenty inicjacji chrześcijańskiej w dialogu katolicko-prawosławnym", napisanej pod kierunkiem o. prof. dra hab. Wacława Hryniewicza OMI. Recenzentami pracy byli ks. dr hab. Rościsław Kozłowski, prof. ChAT oraz ks. dr hab. Andrzej Czaja.

W roku akademickim 2004/5 oprócz dotychczas prowadzonych zajęć na uczelniach w Warszawie i Lwowie wykładał także eklezjologię i sakramentologię w Wyższej Szkole Filozoficzno-Pedagogicznej „Ignatianum” w Krakowie.

Obecnie pracuje jako adiunkt Katedry Teologii Systematycznej i Ekumenicznej na Papieskim Wydziale Teologicznym w Warszawie, sekcja św. Andrzeja Boboli "Bobolanum" oraz na stanowisku docenta Katedry Teologii Wydziału Filozoficzno-Teologicznego na Katolickim Uniwersytecie Ukraińskim we Lwowie (Ukraina).

25 listopada 2006 został członkiem Komisji Bizantynologicznej Komitetu Nauk o Kulturze Antyku Państwowej Akademii Nauk.

Od lutego 2007 r. pracuje jako wykładowca zaproszony na Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego.

8 grudnia 2007 r. w Warszawie, w kościele św. Andrzeja Boboli (ul. Rakowiecka 61) złożył uroczystą profesję zakonną czterech ślubów w Towarzystwie Jezusowym.

13 grudnia 2018 roku Senat Papieskiego Wydziału Teologicznego w Warszawie nadał dr. Markowi Blazie SJ stopień doktora habilitowanego.